oudtshoorn

behoorlijk knock-out geweest. Dat doet goed. Bijtijds ontbijten en op naar Oudtshoorn.
Voor mijn gevoel is t koppie wel opgewassen tegen een langere rit.
Op zich hebben we vier knooppunten waar de reis kunnen inkorten en de "snelweg" op. Nou laat ik vast verklappen dat we de eerste escape meteen hebben genomen.
Het was een prachtig mooie route maar als je meer dan twee uur doet over 40 km... Wil je de overige 100 km zo niet doen. Zeker niet in een busje.

Máar het was mooi! Eerste inhaal manoeuvre ging maar net goed.
Die mensen probeerde letterlijk elk kuiltje te ontwijken en gooide het stuur uit het niets om. Zonder ook maar in de spiegel te kijken. De weg werd steeds smaller en het begon steeds meer te kronkelen, we hebben aardige hoogtes en dalen gehad.

Halverwege was Monique toch aardig autoziek. Tijd voor een plaspauze en koffie. Bij een alleraardigst oud vervallen theehuisje in de Vlugt.
Het toilet heb ik maar niet eens geprobeerd. Het was een simpel houten huisje van een vierkante meter met een zinken emmer en een gat in de grond.
De eigenaresse kwam nog even informeren of ze een persoonlijke vraag nog stellen. Namelijk waarom ik in de rolstoel zat en of het reizen met de rolstoel per vliegtuig goed te doen was. Dit vroeg ze omdat zij en haar man naar Miami wilde. Ook hij heeft ms en en kon niet zonder rolstoel meer, ik hoop voor hem dat hij niet teveel last van de warmte heeft want rest vandaag was het behoorlijk heet en voor hun is het zelfs koud, het is herfst. Hun huis is alles behalve aangepast dus dat tegen een grote helling/berg.

Nadat we de eerste escape hebben genomen zijn we alsnog gestopt bij de pad stal en hebben daar een rooster koek gegeten, minder lekker dan de eerste maar dan alleen maar omdat hiervan een broodje al was afgekoeld. Even naar een iets betere wc, en daarna op naar Oudtshoorn.
Daar gelukkig een apteek waar ze een polsbrace hadden en ibuprofen, die hier groen zijn en los verkocht worden.

De lodge is een de boerderij die nog in werking is waar ze wat koeien hebben rondlopen maar verder voornamelijk alfafa verbouwen voor voer voor de struisvogels en voor de export van de zaden ervan over de hele wereld.

Thomas, die ons de kamer wees en alle uitleg gaf praatte nogal binnensmonds. Had ook een hele andere houding dan we tot nu toe hebben ervaren. Broek meer op half zeven, overdreven nonchalant, we verdachten hem er van iets gerookt te hebben haha. Ik zelf, maar goed dat is gebaseerd op mijn gevoel heb t idee dat hij echt tussen twee werelden in zat. Hij kwam vanuit kaapstad centrum, wilde cool overkomen en wilde alleen maar kwijt dat ie internationaal was. Daar waar de anderen die we eerder ontmoet hebben bij overdreven af gedienstig zijn en buigen, nog best aan hun stam en cultuur hingen, lijkt hij een stadse gozer die daar niks mee van doen lijkt te willen hebben. Apart om te ervaren ook goed begrijpelijk.

Het is ook vreemd om wat dat aan gaat in zo'n land te vertoeven. Ik probeerde het onderwerp ook even met een blank jong meisje te bespreken. Ze vertelde dat er wel problemen waren met ANC en andere movements, maar zij had heus wel zwarten in haar kennissenkring, en zoals ze haar behandelden,behandelden zij hen. Nee zij had geen problemen met zwarten.. Zei zij terwijl ze zenuwachtig keek of de zwarten in de keuken haar niet konden horen. Dat geeft een raar gevoel, net als de oude Afrikaner die nog echt doen of t voetvegen zijn.
Dat krijgen ze nog wel op hun bordje, de wereld verandert maar voor mijn gevoel veranderen de blanken belabberd mee. Menigeen Afrikaner is ook al wel bezig om weg te kunnen in de toekomst, onder het mom dat als het gesodemieter begint willen ze er niet tussen staan.

Ik ben benieuwd maar voor mijn gevoel hebben ze het ook wel een beetje aan zichzelf te danken.